„ …do  nieba  albo  razem  albo wcale…” nie  ma innej drogi, wynika  z tego, że wzajemne umacnianie  się  wspieranie,  jest  jak gdyby  wpisane  w nasze życie . Może zakodowane w słowach przysięgi małżeńskiej. Wzajemnie pomagając sobie  mamy korzystać z łaski sakramentu i  dlatego  jak  napisał  M. Quoist powinniśmy  poślubiać się  codziennie na  nowo, inaczej  mówiąc codziennie  na nowo przyjąć siebie w  trzech poziomach fizycznym ,uczuciowym i duchowym.

Trzeba bardzo sumiennie, uczyć  się kontrolowania swoich reakcji, zachowań,  wzajemnych odniesień  a to  jest  zadanie  na całe życie. Nigdy nie będziemy doskonali.To  właśnie  dlatego przysięga małżeńska kończy  się  słowami …tak  mi dopomóż Panie Boże wszechmogący ….to  Pan  Bóg pierwszy nas  wspiera , umacnia  i dlatego korzystajmy  z łaski sakramentu, a  wzajemne umocnienie niech się  stanie  sposobem na życie każdego z nas.